One moment at Athkhelia Namghar-5 a.m.

Athkhelia Namghar is a religious shrine to assamese peoples. It's story goes, as rumour, back to the ahom king Gadadhar Singha. When he fled from assassination of "Lora Roja" he crossed this "Athkhelia" area and a "bhokat" showed the way to "Naga Pahar" and help him escaping from the soldiers of "Lora Roja". As story goes it is said that when Gadadhar Singha crossed the way in the vary day at vary morning he torn the spider net but in order to saves him the " bhokat" goes that way and seemed he torn the spider nets.
            After becoming the ahom swargadeo Gadadhar Singh he allow the bhokat to "prasong"(worshipping) there. But it is unable decide where did actually give the place to prasong . Actually there are two Athkhelia Namghar . One is Purani (Old)Athkhelia Namghar and Natun (New)Athkhelia Namghar. But nowadays people visit the New Athkhelia Namghar.
  

Rural Market

          From my early childhood to till today I notice a semi weekly market in my  native area.Rural people buy and sells their goods here.When I got my school education then I noticed the market held Every Wednesday and Saturday day in a week. The market is a single representative of rural economic system in our locality.
            My native market is known as Salikihat market. It has own history also. According to local people this market started before freedom. Nagas and  other communities people s also came here to buy and sell their goods.But now this market not so large only local people and some outsiders deal here.
       During the time of freedom movement a woman lived here.she was brave and she traveled to  many other distance market to buy and sell goods with the help of her own cart.people called her Saliki buri.now my local area and local market place is known as Salikihat and Salikihat market. Here also a building which is the representative of British Jail.My grand pa was freedom fighter. My ma saysBritish police arrested him and jailhim there.Here also a school before freedom. The name of the school is 11no.Salikihat nimna buniyadi bidhalaya.My education life also started from here.
       In my early childhood I only noticed sellers.Rural women comes here very rarely. In the eve of Bhag bihu,Magh bihu,kati bihu bihu bazar is held here that time rural women comes to buy their necessary things.But, in present time rural women comes regularly and they also starts their business. Here buy and sell s vegetables, colthes cocoon and sweet meat and fish, milk, dairy products ,banana,sugarcane, stationary goods etc.Maximum goods comes from rural farmers fields.
        I often visit such type of rural market to buy some kind of my necessary goods.Then I watch main  problems of rural market is the presents of middle man or middle   buyer  .Due to present of this type of buyer (later they become seller) rural seller gain very  less profit from their own products. Sometimes ,they  sells their products below average production cost.Because lack of money fund they always face with problems. This type of buyer buy the things from rural areas and sells the product at a very high rate in town  market.
Lack of proper guidline often misguide the rural farmers. Due to their imperfect production they lose their market popularity.
Lack of wear house and tuff terms and conditions of FCI also cause of rural producer lose and underdevelopment of rural weekly market.
Market imperfection is another reason of under development of rural.
Price variation or price  elasticity or price flexibility is also another reason of rural market imperfection.
High rate of tax collection another cause of under development of rural market. Recently, when I went to my native Rural market then I noticed the local tax collector demand a very high price from the rural sellers.without paying tax determined by that particular authority the rural seller does not allow to sells their goods under the market place. The middle buyer often get the advanced from it and they buy the goods from farmers houses. Then the middle buyers always give law prices so   the rural farmers always face with lose.
Some kind of facilities provided by government. They construct hall for rural market and other kinds of  facilities provided by government. But the total utility of govt.service could not consumed by rural sellers due to present of middle consumer.
Rural farmers are the rural sellers. But rural farmers always face with many problems. Their cultivation always depending on weather. Due to bad weather they always face with lose.
In my local area there is lack of integration facility. Lack of wear house facility. Traditional pattern of cultivation, lack of proper loan providers etc.
To improve the rural market condition we must wake up the awareness of rural sellers through many awareness program. Strongly and perfectly organise/construct the self-help groups.In rural market agricultural products are sold by preasent.If exhibition and  training are arranged by government N.G.O. and create competition among rural sellers then it also arising the awareness among the rural sellers.
These types of. Steps also help prevent the hurmful impact of poverty in rural areas.
Above lines I write on the basis of my own experience.I could not able to add date because I couldn't stud very closely about it due to my regular work. Barriers also with me because if I don't  attain my regular work then I couldn't able to earn my livelihood. But I always try to write about the problems surround by rural life.

কাজিৰঙা অৰ্কিডৰ বাগিচাত এদিনৰ-One Day in Kaziranga Orchid Garden

               কাজিৰঙা অৰ্কিডৰ বাগিচাত এদিন

  যোৱা ইংৰাজী ১৫/১১/২০১৫ তাৰিখে ৰবিবাৰে আমাৰ স্কুলৰ শিক্ষয়িত্ৰী কেইগৰাকী লগতে আমাৰ সকলোৰে পৰিয়ালৰ দুই এজন সদস্য লগত লৈ কাজিৰঙাত কৃষক নেতা অখিল গগৈয়ে পতা অৰ্কিড গাৰ্ডেন খন চাবলৈ গলো।প্ৰায় ১০৺৪৫ মানত তাত উপস্থিত হলো।তাত উপস্থিত হৈ প্ৰথমে টিকত কাউনণ্টাৰৰ পৰা টিকত ললো।ভিতৰত সোমাই প্ৰথমতে অৰ্কিড বিলাকক  বিশেষ ভাৱে সংৰক্ষণ কৰা ঘৰত সোমালো তাতে মণিপুৰৰ ছফিয়া নামৰ যুৱতী গৰাকীয়ে মোক আৰু মোৰ স্বামীক গাইড দিলে।ছফিয়াৰ কথাকোৱা ভংগী আৰু সপ্ৰতিভ ব্যক্তিত্ব মোৰ ভাল লাগিছিল।মই বিভিন্ন প্ৰকাৰৰ প্ৰশ্ন সুধি ব্যতিব্যস্ত কৰি তুলিলত তাই  oh my God! आप इतने सबाल करती हो কই গৈছিল। আদিৰ পৰা অন্তলৈ অৰ্কিড বাগিচা খন মোৰ ভাল লাগিছিল।তাত থকা সময়চোৱাত মোৰ মনত হোৱাএকান্তই ব্য ক্তিগত অনুভৱ বোৰক লিখিছো।
        প্ৰথম অৱস্থাত অৰ্কিড গাৰ্ডেন খনৰ সন্মুখত থকা নামফলক কেইখন য'ত অকল ইংৰাজী ভাষাত লিখা আছে।এচিয়াৰ দুখন দেশ জাপান আৰু চীনৰ কথা সদায় শুনো যে তাত নিজৰ মাতৃ ভাষাত সদায় ওপৰত লিখা থাকে তাৰ পৰাহে L2 or L3 ৰ ব্যৱহাৰ কৰে।তেনেদৰে অসমত বাস কৰা অসমীয়া ৰূপে অসমীয়া ভাষাতোক সদায় আগ স্থান দিলে ভাল পাওঁ|
দ্বিতীয়তে প্ৰৱেশ মূল্যৰ প্ৰসংগত কওঁ যে এজন চহা কৃষকে যদি তেওঁলোকৰ প্ৰতিনিধি নেতা জনে পতা বাগিচা খন নিজৰ পৰিয়ালক  দেখুৱাবলৈ যায় তেতিয়া হলে প্ৰৱেশ মুল্যতো সাধাৰন কৃষক জনৰ বাবে বেচি হ'ব বুলি ভাৱো।কাৰণ কৃষকৰ ছোৱালি যেতিয়া  এই কথাতো মই অনুভৱ কৰিব পাৰো।
   তৃতীয়তে অৰ্কিড ঘৰত প্ৰতিজোপা অৰ্কিডৰ নামফলক দিয়াৰ ব্যৱস্থা কৰিলে ছাত্ৰ ছাত্ৰী বেছি লাভবান হ'ব। কাৰণ প্ৰতিজোপা অৰ্কিডৰ নাম তথা বৈজ্ঞানিক নামৰ লগতে সেই প্ৰজাতিৰ অৰ্কিড ক'ত পোৱা যায় প্ৰতিজন বিদ্যাৰ্থীয়ে মনত ৰাখিব নৱাৰিব কাৰণ  প্ৰতিজন বিদ্যাৰ্থীৰ I.Q. ইমান প্ৰখৰ নহয়।
চতুৰ্থতে অৰ্কিডৰ ফটো ৰখা ঠাইতো অৰ্কিডৰ নামটো ফটোৰ তলত অকল ইংৰাজীতহে দেখা পালো।
বীজৰ ভঁৰালতো অসমীয়া মানুহে কৰা আৰু শস্যৰ গুটি সংৰক্ষন কৰি ভৱিষ্যতে ডাঙৰ কৰিব বুলি আশা ৰাখিলো।
খাদ্যৰ ক্ষেত্ৰত নিৰামিষ অসমীয়া খাদ্যৰ প্ৰচলন কৰিব পাৰিলে ভাল বুলি ভাবো।কাৰণ স্থানীয় মাছ বা অন্য প্ৰাণী বধ কৰি খাদ্য পৰিৱেশন কৰাতৈ প্ৰাণী বধৰ বিৰূদ্ধে সজাগতাৰ প্ৰচেষ্টা এটা আৰম্ভ কৰিলে কেনে হয়?

ব'টিংৰ ব্যৱস্থাৰ আৰু উন্নতি হ'ব ভৱিষ্যতে কিন্ত তাত যেন পৰম্পৰাগত নৌকাৰ ব্য ৱস্থাতো সদায় থাকে ।ইয়াৰোপৰি তাত এটা পুখুৰীত অসমীয়া মানুহৰ পুখুৰী পথাৰত পোৱা আমাৰ চিনাকী মাছ পুঠি টোৰা বটীয়লা ইত্যাদি পুহিবৰ ব্যৱস্থাকৰিব পৰাযায়।
তদুপৰি এটা চুইমিং প'লৰ ব্যৱস্থা কৰি তাত অসম বা উত্তৰ পূবৰ কোনো এজন ভাল কিন্ত  অখ্যাত সাতুৰিবদক ৰাখিব পৰা যায়।
     শিলৰ যিখন বাগিচা আছে তাত থকা নামফলক খনো ইংৰাজীতে আছিল।কিন্ত তাত প্ৰাকৃতিক শব্দটো ব্যৱহাৰ কৰিলে ভাল লাগিব কাৰণ শিলৰ বাগিচাখন প্ৰাকৃতিক শব্দটো ব্যৱহাৰ কৰিলে ভাল লাগিব কাৰণ শিলৰ বাগিচাখন প্ৰাকৃতিকভাৱে আগৰ পৰা তেনে ৰূপতে আছে।
     অখিল গগৈৰ এই পদক্ষেপ প্ৰসংশনীয়।তেওঁৰ অৰ্কিড গাৰ্ডেনৰ পদেক্ষপটোৱে আৰু এটা কথাতো সুফল আনিছে।তাত আমাক গাইড দিয়া চুফিয়া আছিল মনিপুৰৰ দুহিতা ।তাই কৈছিল নৰ্থ ইস্টত থকা কিছুমান প্ৰজাতিৰ অৰ্কিড আনিব পৰা হোৱা নাই কাৰণ সেইবোৰৰ বাবে শীতল পৰিৱেশৰ প্ৰয়োজন যিবোৰ ইয়ালৈ আনিলে মৰি যোৱাৰ সম্ভাৱনা আছে।তাত আমেৰিকাৰ Dancing girl  নামৰ অৰ্কিডতো দেখি ভাল লাগিছিল।মই যেতিয়া কেনেকৈ ডেন্সিং গাৰ্ল লাগিছে মোৰ নাই লগা কলো তেতিয়া তাই বুজাই দিছিল ফুল পাহ  এটা অংশ  কেনেকৈ ছোৱালিৰ ফ্ৰকৰ আকৃতি লৈছে এটা অংশ হাত ইত্যাদি।মোৰ ভাল লগা কথাটো আছিল তাত যে এজনী মনিপুৰৰ যুৱতীয়ে কাম কৰিছে আৰু ইমান সুন্দৰকৈ হাঁহি কথা কৈছে,তাইৰ দৰে অন্য  ৰাজ্যৰ যুৱতী যুৱক ইয়াত নিয়োজিত হৈ আছে যিটোৰ জৰিয়তে সাত ভনীৰ সম্পৰ্কৰ মধুৰতাৰ পুণৰটনকিয়াল হব।
           তাত থকামহিলাসকলে যি  পৰম্পৰাগত সাজপাৰ পৰিধান কৰিছিল তাক  মোৰ ভাল লাগিছিল।কাৰণ আমাৰ জনজাতিয় আৰু পৰম্পৰাগত সাজপাৰত তাত বিভিন্ন কামত নিয়োজিত হোৱা যুৱতী তথা বোৱাৰী সকলক বৰভাল লাগিছিল।সেই মহিলাসকলে নিজৰ  পৰম্পৰাটোক কেনেদৰে নিজৰ কামত নিয়োজিত থকা অৱস্থাতো অক্ষুন্ন ৰাখিছিল।
          তাত কাৰ্বি চাং ঘৰ এ টা আছিল য'ত চাৰিফালে অৰ্কিড ওলমাই ৰাখিছিল আৰু তাত বহি বৃদ্ধ পৰা যুৱক যুৱতী সকলে গীত নৃত্য পৰিৱেশন কৰিছিল আৰু ইংৰাজীত সেই নৃত্য ৰ কথা তাৰ উৎপত্তিৰ কথা কৈছিল। তাত বছি সময় ৰোৱা নাছিলো যদিও স্নেপ দুটামান লোল।
           ঠাইয়ে ঠাইয়ে মানুহ বহিব পৰাকৈ বেঞ্চ আছিল ওপৰলৈ বগাওতে মই বহি লৈছিলো।
       বৰ্তমান নিৱনুৱা  সমস্যা বাবে অৰ্থনৈতিকভাৱে পিছপৰি যোৱা আমাৰ উত্তৰ পূব অঞ্চলটোত যে এই অৰ্কিড গাৰ্ডেন খনত নিয়োজিত যুৱক যুৱতী সকলে নিয়োজনৰ এক পথ পাইছে।অৰ্কিড গাৰ্ডেন খনে নিয়োজনৰ এক নতুন পথ মুকলি কৰিছে।
        অৰ্কিড গাৰ্ডেন খন চাবলৈ যাওতে আৰু এটা দিশ মন কৰিছিলো,অৰ্কিড গাৰ্ডেন খনে ওচৰ চুবুৰিয়া মানুহৰ বাবে জীৱিকাৰ এক নতুন পথ মুকলি কৰি তুলিছে। কাৰণ এখন গাড়ী পাৰ্কিং কৰাৰ বাবদ তেওঁ লোকে ₹২০ কৈ পাইছিল।ইয়াৰোপৰি তাত সচৰাচৰ অসমত পোৱা থলুৱা ফলমূল বজাৰ এখনে তাত গা কৰি উঠা দেখা পাইছিলো।বা গিচা ৰ বাহিৰত আৰু ভিতৰত থলুৱাভাৱে উৎপাদিত পোছাকৰ দোকান দেখা পাইছিলো। বাগিচাৰ চৌপাশৰ মানুহবোৰৰ বাবে বাগিচা খনে এক নতুন আশাৰ  দিগন্ত মুকলি কৰিছে।কাৰণ বাগিচা চাবলৈ আহা মানুহক যোগান ধৰা নিৰ্দিস্ট সেৱাৰ বিনিময়ত তেওঁলোকে নিৰ্দিস্ট মূল্য আহৰণ কৰিবলৈ সক্ষম হৈছে।

Common emerald dove- Green Dove

Green Dove or Common emerald dove been seen every year in the month of November-January in Guwal Gaon, Salikihat,Golaghat,Assam.

Dancing Girl-Kaziranga Orchid Garden

Rural Agriculture

In my village most of rural people engage with cultivation. Paddy is main production of rural people.But maximum people are poor and they have not enough fund to properly nursing their paddy bed.Lack of irrigation facility is major problem persists in my locality.Maximum people work as daily wage basis .It is no doubt that rural agricultural  consist with the problem of disguise unemployment problem. Some kind of facilities provided by govt. always consumed by middle man.Middle consumer because they have money and they can by their needs. But rural representative  ...ward member,councillor, panchayat president  always takes commission and give the opportunity .So,real poor peasent s always left out from the scheme. I have no prof, but I notice that water pump,powertiller,High bread seed,fertilizer etc.always achieved by rich peasents on the basis of commission.obviously it is corruption and this corruption done by so called gentle man.Traditional pattern of rural agriculture always give low production.So, further it creat the problem of vicious circle of proverty.because for lack of primary facilities rural people use their land only for paddy production and  this cultivation is done only once in a year.on the other hand, rich got the opportunity with the help of money power but poor left out from the opportunity. This creat the differences between poor and rich. And it is  nothing, but the class division of society(, from the view point of Mark  .)Developing country like India ,money is the key not the quality, so difference between rich and poor is increased. If we wish to develop ourselves then first we decide to improve  ourselves on the basis of our quality,don't do any wrong task which regard us in near future, if we do wrong task then what we teach our  next generation?so, improve our own lives through neat and clean steps.And give the opportunity the person who need it very much and can't effort to take it his own froce.

পথাৰৰ কবিতা

হেমন্তৰ সোনগুটি বোৰে
ভৰাঁল উপচি পৰে…|
ৰিক্ত হৈ পৰে উদং পথাৰখন
এলাগী নৰাবোৰক সাৱতি।
উদং আকাশৰ তলত সিহঁত
পুৱা আৰু আবেলি নিয়ৰত তিতে আৰু
শীতত কপিঁ কপিঁ
ৰাতিতোৰ বুকুত একেদৰে আকাশলৈ
মুৰ দাঙি ৰয়…|
ৰ'দত লেৰেলে ৰ'বাব টেঙাৰ বাকলি ।
দুদিন আগতে যি হয়তো
এফেৰা নিমখ আৰু দুটা খুদ জলকীয়াৰ
সৈতে নিগৰাইছিল কাৰোৱাৰ জিভাৰ পানী
কালিলৈ কে হাঁহি ত উপঙি ফুৰা পথাৰখনত
ৰ'দটোৱে অকলে গা ধোৱে।
দুপৰীয়া কান্ধত ডাঙৰি ভাৰ বৈ অনা কোনো পাহুৱাল
ডেকাৰ ঘামত তিতি নুঠে দেহা
কোনো গাভৰুৱে মুৰৰ পৰা
গামোচা খহাই গছৰ ছাঁ জিৰাই মুৰ তুলি আকাশল চাই
অচিনা শিহৰণত পুলকিত নহয়…|
নাভাৱে গধূলি ঘৰমুৱা হওঁতে
ধূলিয়ৰি বাটত লগ পাম তেওঁক
অনাহুত বৰষুণ জাকত অকলে তিতে
পথাৰখন নিৰৱে ।
দুখবোৰ ভগাই লবলৈ কাষলৈ কোনো নাহে এতিয়া…
কেতিয়াবা উদং এলগী পথাৰখনত নৰাবোৰ
গচকি বতাহত উশৃংখলতাৰ চিঞৰ বিয়পাই…|
লেচেৰি বুটলাৰ নামত এজাক উদন্দ শিশুৱে…|
সিহঁতৰ সুহুৰিত বতাহে কঢ়িয়াই নিয়ে
দুৰ দিগন্ত লৈ…|

কঁপি উঠে শীতৰ আচোৰত  আড বয়সীয়া আহঁতৰ পাত
খিল খিল শব্দৰ অনুৰনে দুপৰীয়াৰ মলয়াত…|
এতিয়া আঘোণ ভৰাঁল ত আৱদ্ধ
মনত আৱদ্ধ ৰং
উৰুকালৈ আৰু আঙুলি মুৰত দিন
বিষাদত তিতা পথাৰখনে পুনৰ উল্লাহত উথলিব…|

অপ্ৰাপ্তি

তেওঁৰ উশাহত উশাহ এৰি দিছিলো,,,
বুকুত বুকু থয়
ডুব গৈছিলো মৰমৰ মাজত;
সেউজীয়াৰ প্ৰত্যশাত তেওঁ হাতত ধৰি নেওচি
আহিছিলো হালধিয়া ফাগুনক
বসন্ত যে তেতিয়া ৰিঙ এটাৰ বাট।
বিশ্বাসৰ আঘোণক তেওঁবাৰিষাৰ বানে প্লাৱিত কৰিছিল
বুকুত গুজি দিছিল বিষাদৰ ঝাওঁ বন।
জোখি চাব নোৱৰা
মনৰ মৰমবোৰ বনৰ কেতেকী হৈ
মৰহি পৰিছিল।
দুৰলৈ সুগন্ধি আতৰি গৈছিল,
নেদেখা ৰাতিৰ বুকুত মই পৰি ৰইছিলো
প্ৰতুষ্য চোৱাৰ হেপাহঁত…।

ফাগুন

সৰাপাতৰ বুকুত
এটা ভালপোৱাৰ
       সুহুঁৰি।
সেউজীয়া  সপোনটো
বিয়পি পৰে
দীঘলীয়া পদূলিত…|
নিস্তৱতাক সাৱতি
দীঘল ধূলিয়ৰি
নিশাবোৰ বগোৱাবাই
তোমাৰ বুকুত ফাগুন…|
হালধীয়া সপোনক প্ৰাণ
দিয়া তুমি…
শুকান বতাহতো কামনা
জগোৱা তুমি,।
কাৰোবাৰ কবিতা ত ধৰা দিয়ে
তোমাৰ বুকুৰ কোমল জোনাক…|
নগ্ন বিৰিখত কেতেকীৰ অমিয়া মাত।
মদাৰত  মাদকতা,পলাশত হেপাহঁ
ফুলু নুফুলো নাহৰৰ কলিত গাথি দিলো
যৌৱনৰ হেপাঁহ…|      
নিৰ্জন দুপৰীয়া যেতিয়া
তোমাক অনুভৱ কৰো
শুকান ৰাতি বোৰক দুখক সাৱতি যেতিয়া
তোমাৰ সৈতে সহবাস কৰো
নিস্তৱতাত শব্দৰ নৈ হৈ তুমিয়ে
মোৰ বুকুত অনুৰিত হোৱা।
ফাগুন তোমাৰ সৈতে মোৰ ভাল পোৱা
হালধীয়াত সেউজীয়া সপোনৰ আশা…   ।
ধূলিময় বতাহত জীৱনৰ হেৰুৱা মাদকতা…|
তোমাক ভালপোৱাতে মোৰ জীৱনৰ সেউজীয়া…|
ফাগুন তোমাৰ বুকুতে প্ৰৱাহিত মোৰ সত্বা…|

(বিঃদ্ৰঃ_কবিতাতো D.K.D.  কলেজত M.A.  কৰোতে ২০১১ চনত  প্ৰাচীৰ পত্ৰিকাত লিখা)

তেওঁ

তেওঁ নিজেই নাজানে তেওঁ কোন ?
তেওঁ বীণাৰ সেই তাৰ
যি ছিগি গলে নুঠে সংগীতৰ
অমিয়া লহৰ…।
তেওঁ সেই গছি চাকিৰ শলিতা
যাৰ পোহৰে দূৰ কৰে শত হ্ৰস্বজনৰ প্ৰজ্ঞাৰ তৃষ্ণা……।
যাৰ অবিহনে মাথোন তমসা দশোদিশ।
শতজন হৈপৰে মৰুৰ মাজত মৰিচিকা
খেদা উদ্ভান্ত তৃষ্ণা তুৰ পথিক।
তেওঁ……তেওঁএডাল মমবাতি
যি জ্বলি জ্বলি পোহৰ বিলাই……|
নাশি নিয়ে কাল আন্ধাৰ…
তেওঁ এডাল ধূপকাঠি
যাৰ জীৱনৰ উৰ্চগিত আৰতিৰ বাবে…|
তেওঁ সেইউদাৰ আকাশ
যাৰ বিশালতাই সামৰি লয় আমাক।
তেওঁৰ অবিহনে ৰিক্ত জীৱন
ৰিক্ত আমাৰ জীৱন সাধনা…|
প্ৰজ্ঞাৰ সাধক শাশ্বতৰ পূজাৰী
তোমাৰ অবিহনে নিৰৰ্থক আমি…|
সময়ক তুমি নতুনত্ব দিয়া
নাশি নিয়া জীৱন বাটৰ আন্ধাৰ…|
উৰ্চগিত কৰা তুমি নিজক
প্ৰজ্ঞাৰ জ্যোতি বিলাই।
সেই নমস্ব্য,হে শ্ৰদ্ধাৰ আমাৰ
পূজনীয় শিক্ষা গুৰু
শিক্ষক দিৱসৰ এই পৱিত্ৰ ক্ষণত
তোমাৰ চৰণত শতকোটি প্ৰণিপাত জনাওঁ…|

(বিঃদ্ৰঃ _কবিতাতো   ২০০৯ ত স্নাতক ৩য় বৰ্ষত থাকোতে শিক্ষক দিৱসৰ দিনা পাঠ কৰিবৈল লিখা হৈছিল।)

Sent via Micromax